همیشه سفره‌اش وا بود؛ با ما مهربانی کرد           هزاران بار آزردیمش اما مهـربانی کرد

دلـش انـدازۀ ریگ بیـابـان بی‌وفـایی دید           ولی انـدازۀ آغـوش دریـا مهـربـانی کرد

نگاهش شرح نابی بود از "الجار ثم الدار"           اگر با این و آن مانند زهرا مهربانی کرد

چه خواهد کرد با مهمان کوی خویش؟ آن مردی           که با دشنام‌گوی خویش حتی، مهربانی کرد

اگر سبز است باغات مدینه از نگاه اوست           که پنهان لطف‌ها فرمود و پیدا مهربانی کرد

جهـانی زنده شد با نور اشراقی دستانش           کسی که زنده‌تر از هر مسیحا مهربانی کرد

ولی حقـش نبود اینقـدر غم اینقدر تنهایی           کسی که آسمان در دست، تنها مهربانی کرد

چرا دنیا به کامش ریخت زهر غصه و غم را؟           چرا با مهربانی‌های او نامهـربانی کرد؟

خودت دیدی که با مردم خدایا! مثل مردم بود           خودت دیدی که با مردم خدایا! مهربانی کرد